Ustawa o dystrybucji ubezpieczeń (UDU), w ślad za IDD wprowadza pojęcie agenta oferującego ubezpieczenia uzupełniające. W świetle UDU, będzie to przedsiębiorca wykonujący działalność agencyjną na podstawie umowy agencyjnej zawartej z zakładem ubezpieczeń, wpisany do rejestru agentów, niebędący instytucją kredytową w rozumieniu art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2005 r. o nadzorze uzupełniającym nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń, zakładami reasekuracji i firmami inwestycyjnymi wchodzącymi w skład konglomeratu finansowego (Dz. U. z 2016 r. poz. 1252) ani firmą inwestycyjną w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz. Urz. UE L 176 z 27.06.2013, str. 1, z późn. zm.), który za wynagrodzeniem wykonuje dystrybucję ubezpieczeń jako działalność uboczną, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:
- podstawową działalnością przedsiębiorcy nie jest działalność w zakresie dystrybucji ubezpieczeń,
- przedsiębiorca dystrybuuje wyłącznie ubezpieczenia uzupełniające dostarczane towary lub świadczone usługi,
- dystrybucja ubezpieczeń nie odnosi się do umowy ubezpieczenia na życie lub umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, chyba że taka umowa jest uzupełnieniem dostarczanych towarów lub świadczonych usług w ramach podstawowej działalności przedsiębiorcy.
W przypadku agenta oferującego ubezpieczenia uzupełniające dystrybucja ubezpieczeń jest jego działalnością uboczną prowadzoną za wynagrodzeniem. Wątpliwości interpretacyjnych dostarcza właściwe zrozumienie terminu „działalność uboczna”. Dokonując rozróżnienia działalności danego przedsiębiorcy na podstawową i uboczną, można posiłkować się oficjalnymi rejestrami, w których przedsiębiorca odnotowuje przedmiot swojej działalności. W przypadku do krajowego rejestru urzędowego podmiotów gospodarki narodowej (REGON) w objaśnieniach do wniosku RG-OP o wpis wskazano, że pod pojęciem przeważającej działalności należy rozumieć działalność mającą największy udział w ogólnej działalności podmiotu mierzoną według kryterium sprzedaży, liczby pracujących lub zapisaną w statucie podmiotu nieprowadzącego działalności gospodarczej. Pozostałe rodzaje działalności (uboczne) to działalności wykonywane lub przewidywane w momencie rozpoczęcia działalności. Nie można jednak wykluczyć przypadków, gdy przedsiębiorca mimo określenia głównego rodzaju działalności, znaczną bądź większą cześć swoich dochodów będzie czerpał z innych działalności, np. z dystrybucji ubezpieczeń. Wówczas może pojawić się ryzyko uznania dystrybucji wykonywanej przez takiego przedsiębiorcę za jego działalność główną, a nie uboczną i w efekcie uznanie przedsiębiorcy za pełnego agenta ubezpieczeniowego, do którego stosuje się bez wyjątków wszystkie wymogi i obowiązki z ustawy.
Należy też pamiętać, że agent oferujący ubezpieczenia uzupełniające może dystrybuować wyłącznie ubezpieczenia uzupełniające dostarczane towary lub świadczone usługi, a dystrybucja nie może odnosić się do umowy ubezpieczenia na życie lub umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, chyba, że taka umowa jest uzupełnieniem dostarczanych towarów lub świadczonych usług w ramach podstawowej działalności przedsiębiorcy (np. ubezpieczenie pojazdów oferowane przez firmy leasingowe).
Podsumowując, agent oferujący ubezpieczenia uzupełniające:
- podlega przepisom ustawy na tych samych zasadach co agent ubezpieczeniowy (z nielicznymi wyjątkami),
- jest wpisywany do rejestru agentów prowadzonego przez organ nadzoru,
- jest nadzorowany przez ZU i przez KNF,
- nie ma obowiązku doskonalenia zawodowego,
- działa na podstawie pełnomocnictwa od ZU i w zakresie umowy agencyjnej.
