Ubezpieczenia inwestycyjne (popularne UKFki) to temat jaki już od kilku lat nie schodzi z ust przedstawicieli rynku, nadzorcy i mediów. Niestety, najczęściej przytaczane są negatywne przykłady pokazujące jak bardzo szkodliwy i, jak niektórzy mówią, „toksyczny” jest to produkt. Nie wchodząc oczywiście w ocenę tego typu indywidualnych przypadków, trudno nie odnieść wrażenia, że wiele zarzutów stawianych dzisiaj UFKom wynika po prostu z nieznajomości sposobu działania tego typu ubezpieczeń.
Czym zatem jest UFKa? Posługując się terminologią załącznika do ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, UKFka jest to ubezpieczenie na życie, jeżeli jest związane z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, czyli grupa 3 działu I. Jednak ta definicja niewiele mówi, a jeszcze mniej wyjaśnia. Zatem, jaki jest mechanizm działania ubezpieczenia z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym? Przede wszystkim warto uświadomić sobie to, że mechanizm działania polis tego typu jest bardzo podobny do mechanizmów, wedle których działają fundusze inwestycyjne (najczęściej zresztą ubezpieczeniowe fundusze kapitałowe są „klonami” podobnych funduszy inwestycyjnych oferowanych na rynku przez dystrybutorów funduszy). To z kolei oznacza, że to klient sam decyduje, w jakie fundusze, w jakiej proporcji i w jakiej wysokości będzie inwestował środki przekazywane zakładowi ubezpieczeń tytułem składki ubezpieczeniowej.
W przypadku takiego typowego produktu (wariantów może być tutaj sporo, dlatego też będę omawiał najbardziej powszechne ubezpieczenie tego typu o charakterze typowo inwestycyjnym) składka opłacana przez klienta jest automatycznie w całości alokowana w jednostki uczestnictwa ubezpieczeniowych funduszy kapitałowych wybranych wcześniej przez klienta. Alokowana, czyli za kwotę składki jest zakupywana odpowiednia liczba jednostek uczestnictwa, uwzględniając aktualną cenę zakupu tych jednostek (należy pamiętać, że cena nie jest arbitralnie ustalana przez kogokolwiek i jest prostą pochodną wartości aktywów, w jakie dany fundusz inwestuje swoje środki przy uwzględnieniu ponoszonych kosztów, np. kosztów zarządzania).
Wszelkie opłaty należne zakładowi ubezpieczeń (opłaty administracyjne, opłaty za ryzyko, itp.) pobierane są poprzez umorzenie, czyli sprzedaż, odpowiedniej liczby jednostek zgromadzonych na indywidualnym rachunku danego klienta. Poziom tych opłat zazwyczaj nie przekracza kilku procent wartości polisy w skali roku.
