Czy ginekologa pytamy dlaczego boli nas ucho? Czy programistę prosimy o podłączenie drukarki sieciowej? Czy do św. Floriana zwracamy się o bezpieczną podróż? Dlaczego więc od prawnika wymagamy znajomości całego prawa?
Kto zna się na wszystkim, dobry jest w niczym. Temat zamykamy, można się rozejść. Chwileczkę! Po kolei…
Problem nadprodukcji prawa jest ogromny. Jego rozmiar dokładnie obliczyła firma doradcza Grant Thornton, która mierzeniem skali produkcji prawa zajmuje się już od ponad siedmiu lat. Co prawda rekordowy pod tym względem był rok 2016, ale wyraźnej poprawy wciąż nie widać. W 2020 roku, w Polsce, w życie weszło 14 921 stron nowych aktów prawnych. Trzeba tutaj zauważyć, że był to rok pod tym względem wyjątkowy. Pandemia i wybory prezydenckie ograniczyły aktywność legislacyjną, która w bieżącym roku ponownie wzrosła. Pomimo tego, przyjmując optymistyczną wersję czytania jednej strony aktu prawnego w dwie minuty, żeby być na bieżąco ze zmianami, wprowadzonymi tylko w 2020 roku, trzeba poświęcać 1 godzinę 58 minut każdego dnia roboczego.
Statystyki swoje, życie swoje. Z ręką na sercu, kto z Was, drodzy prawnicy, chociaż raz przy niedzielnym obiedzie nie usłyszał: „Jak to, nie wiesz? Przecież jesteś prawnikiem.”? Pięć lat studiów, kolejne trzy aplikacji, lata praktyki… wszystko w las! Recytowanie kodeksów może sprawi, że do oczu babć napłyną łzy wzruszenia, ale to tutaj, mniej więcej, pozytywy się kończą.
A może specjalizacje? Problem w tym, że zasady etyki nie pozwalają adwokatom i radcom prawnym, by tytułowali się specjalistami w danej dziedzinie prawa. Pomimo, że sami zainteresowani potrzebę specjalizacji dostrzegają. Samorządy problem widzą, zmian nie wykluczają, ale na razie, jak jest każdy widzi.
Odnosząc się do zadanego w tytule pytania, pozwolę sobie przytoczyć słowa Iana Betteridge’a: „na każdy nagłówek kończący się znakiem zapytania można odpowiedzieć »nie«”. Czy tym razem jest inaczej?
