Ustawa o zatrudnianiu pracowników tymczasowych stanowi, że w okresie, obejmującym 36 kolejnych miesięcy, agencja pracy tymczasowej, zatrudniająca pracownika tymczasowego, może skierować tego pracownika do wykonywania pracy tymczasowej na rzecz jednego pracodawcy użytkownika przez okres nieprzekraczający łącznie 18 miesięcy (art. 20 ust. 1 Ustawy).
Zaznaczyć należy, że o ile literalne brzmienie powyższego przepisu wydaje się być jasne, to wątpliwości budzi ewentualna sankcja za przekroczenie dopuszczalnych limitów. Niektórzy przedstawiciele doktryny prawa pracy są bowiem zdania, że przekroczenie ww. limitów mogłoby uzasadniać roszczenie pracowników o ustalenie stosunku pracy z agencją zatrudnienia. Czy zasadnie?
Wątpliwości we wskazanym zakresie zdaje się rozstrzygać stanowisko wyrażone w uzasadnieniu wyroku Sądu Najwyższego z dnia 1 kwietnia 2015 r., zgodnie z którym zatrudnienie pracownika tymczasowego nie traci takiego charakteru także wówczas, gdy zostanie przekroczony maksymalny okres zatrudnienia na rzecz jednego pracodawcy użytkownika (I PK 203/14).
Sąd Najwyższy podkreślił przy tym, że niezmienność odbiorcy pracy pracownika tymczasowego, którym w dalszym ciągu pozostaje pracodawca użytkownik, wyklucza możliwość stwierdzenia nawiązania stosunku pracy pomiędzy tym pracownikiem a agencją pracy tymczasowej na zasadach powszechnie obowiązujących przepisów prawa. Wskazać bowiem należy, że elementy charakteryzujące zatrudnienie pracownika tymczasowego są wyraźnie odmienne od typowego pojęcia stosunku pracy określonego w treści art. 22 kp. Zachowanie bądź przekroczenie ustawowego limitu zatrudnienia danego pracownika pozostaje zatem bez wpływu na elementy charakteryzujące stosunek pracy oraz możliwość jego przekształcenia.
Na gruncie powyższego koniecznym jest wskazanie, że ani Ustawa, ani Kodeks pracy nie przewidują sankcji za przekroczenie dopuszczalnego limitu zatrudnienia pracownika tymczasowego u jednego pracodawcy użytkownika. Nie oznacza to jednak, że agencja pracy tymczasowej nie poniesie żadnych konsekwencji naruszenia przepisów w ww. zakresie.
Sankcją dla agencji jest możliwość wykreślenia agencji pracy tymczasowej z właściwego rejestru w przypadku stwierdzenia rażącego naruszenia warunków wymaganych do wykonywania działalności regulowanej bądź, w mniej rażących przypadkach, nałożenie na nią kar przez Państwową Inspekcję Pracy po uprzednim przeprowadzeniu postępowania kontrolnego. Z pewnością jednak, samo naruszenie dopuszczalnego limitu zatrudnienia tymczasowego nie daje podstaw do ustalenia istnienia stosunku pracy na warunkach art. 22 § 1 Kodeksu pracy.
