Projekt ustawy o dystrybucji ubezpieczeń w początkowym brzmieniu zakładał dość prosty podział dystrybutorów ubezpieczeń, w części wzorując się na dyrektywie w sprawie dystrybucji ubezpieczeń. Jednakże zaprezentowana ostatnio kolejna wersja projektu ustawy wprowadziła w tym zakresie dalej idące zmiany.
Projekt, w obecnym kształcie, przewiduje określone kategorie podmiotów, które mogą dystrybuować ubezpieczenia, ale do których nowa ustawa będzie stosowana w różnym zakresie. Te podmioty to pośrednicy ubezpieczeniowi, tacy jak agent ubezpieczeniowy, broker ubezpieczeniowy (reasekuracyjny), którzy prowadzą dystrybucję ubezpieczeń lub dystrybucję reasekuracji za wynagrodzeniem. Osobna kategoria podmiotów, które prowadzą działalność w zakresie dystrybucji ubezpieczeń, to agenci oferujący ubezpieczenia uzupełniające, niebędący pośrednikami ubezpieczeniowymi. Odwołując się do definicji dystrybutora ubezpieczeń, takim podmiotem będzie zakład ubezpieczeń, agent ubezpieczeniowy, agent oferujący ubezpieczenia uzupełniające lub broker ubezpieczeniowy.
Agentem oferującym ubezpieczenia uzupełniające będzie przedsiębiorca wykonujący działalność agencyjną na podstawie umowy agencyjnej zawartej z zakładem ubezpieczeń i wpisany do rejestru agentów ubezpieczeniowych i agentów oferujących ubezpieczenia uzupełniające, inny niż instytucja kredytowa, (…), lub inny niż firma inwestycyjna (…), który za wynagrodzeniem prowadzi dystrybucję ubezpieczeń jako działalność uboczną, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:
a) podstawową działalnością przedsiębiorcy nie jest działalność w zakresie dystrybucji ubezpieczeń;
b) przedsiębiorca dystrybuuje wyłącznie ubezpieczenia uzupełniające dostarczane przez przedsiębiorcę towary lub świadczone usługi;
c) dystrybucja ubezpieczeń nie odnosi się do umowy ubezpieczenia na życie lub umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, chyba że taka umowa jest uzupełnieniem dostarczanych towarów lub świadczonych usług w ramach podstawowej działalności przedsiębiorcy.
