Microinsurance to koncepcja oferowania ubezpieczeń. Po raz pierwszy znalazła zastosowanie w latach ’90 ubiegłego stulecia. Microinsurance stanowią usługę ochronną w ramach mikrofinansowania.
Możemy zetknąć się z wieloma definicjami idei microinsurance. Poniżej znajdują się najciekawsze z nich:
- Ochrona osób o niskich dochodach przeciwko szczególnym zagrożeniom w zamian za regularne płatności premii proporcjonalne do prawdopodobieństwa i kosztów ryzyka związanego;
- Urządzenie przeniesienia ryzyka; charakteryzują się niskimi składkami i niskimi limitami pokrycia, a przeznaczone są dla osób o niskich dochodach nie obsługiwanych przez typowy system ubezpieczeń społecznych (Micro Insurance Academy, Indie, 2007).
- Ubezpieczenia, które są dostępne dla ludności o niskich dochodach, finansowane przez wiele różnych podmiotów, ale działające zgodnie z ogólnie przyjętymi praktykami ubezpieczeniowymi. Co ważne, oznacza to, że ryzyko zabezpieczone w ramach polityki microinsurance jest zarządzane w oparciu o zasady ubezpieczeń i składek (Międzynarodowe Stowarzyszenie Organów Ubezpieczeniowego, 2007).
- Mechanizm ochrony biednych ludzi przed ryzykiem (wypadek, choroba, śmierć w rodzinie, klęsk żywiołowych, etc.) w zamian za iuszczanie składek ubezpieczeniowych dostosowanych do ich potrzeb, dochodów i poziomu ryzyka (Microinsurance Innovation MOP, 2008).
To co łączy wszystkie definicje, to specyficzna grupa targetowa tych produktów. Microinsurance obejmują ochroną osoby znajdujące się poza sektorem ubezpieczeń zarówno prywatnych jak i społecznych oraz także osoby, wobec których oferta komercyjnych zakładów ubezpieczeń jest nieodpowiednia.
Microinsurance działają podobnie jak typowe ubezpieczenia, łącząc jednostkowe ryzyka i rozprzestrzeniając je na całe grupy ubezpieczonych oraz usprawniając zarządzanie tym ryzykiem. Microinsurance funkcjonują na zasadzie utajonego przedsiębiorstwa, niezależnego od makroekonomii, gdzie głównym celem jest zebranie i połaczenie w jeden sytem finansowy różnych ryzyk, występujących w grupach osób najuboższych, oraz źródeł finansowania w celu zapewnienia ochrony finansowej dla wszystkich członków w razie wystąpienia zdefiniowanych ryzyk.
Najczęściej w ramach microinsurance oferowane są ubezpieczenia życiowe oraz w sektorze ubezpieczeń majątkowych ubezpieczenia mieszkań (od zniszczeń, kradzieży). Również często można spotkać ubezpieczenia: upraw rolnych, od pożaru, zdrowotne, od niepełnosprawności, czy katastrof naturalnych.
Microinsurance występują w najuboższych krajach, tj. Mali, Bangladesz, gdzie sektor ten wymaga ciągłej poprawy i nadzoru ze strony organów kontrolnych, regulacji. Potrzeby wprowadzenia ulepszeń wynikają głównie z trudności systemu microinsurance wobec zmian w makroekonomii, sytuacji gospodarczej danego kraju.
Microinsurance aktualnie są dystrybuowane różnymi kanałami. Generalnie wykorzystuje się 4: model agencyjny, model pełnego pakietu, model zindywidualizowany (konsument uczestniczy w całym procesie powstawania produktu: od jego projektu po dystrybucję), model grupowy.
Posiadanie microinsurance nie jest obowiązkowe. Składka jest obliczana jedynie w wielkości pozwalającej na pokrycie przyszłych świadczeń. System polega na takich samych procesach jak w przypadku tradycyjnych produktów ubezpieczeniowych: gromadzenie składek, wypłaty rekompensat osobom pokrzywdzonym wskutek wystąpienia zdefiniowanego ryzyka, gwarancje wypłacalności.
Microinsurance są uważane za instrumenty przydatne w rozwoju gospodarki. Oferują one zabezpieczenie ryzyka osobom znajdującym się w trudnej sytuacji ekonomicznej, które nie posiadają dostępu do ubezpieczeń społecznych, czy prywatnych. Dzięki microinsurance mogą oni liczyć na uzyskanie wsparcia finansowego w momencie zajścia zdarzenia ubezpieczeniowego. Dają też szansę na szybkie usunięcie szkód i zapewniają jednostkową stabilizację ekonomiczną.
