Zgodnie z przepisem art. 215 ust. 1 ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, dokument potwierdzający zawarcie umowy ubezpieczenia przez zagraniczny zakład ubezpieczeń z innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej wykonujący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność ubezpieczeniową przez oddział lub w inny sposób niż przez oddział, w ramach swobody świadczenia usług, zawiera informacje dotyczące:
1) adresu siedziby zagranicznego zakładu ubezpieczeń, który udziela ochrony ubezpieczeniowej, a w przypadku zagranicznego zakładu ubezpieczeń wykonującego działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez oddział – adresu oddziału oraz adresu do doręczeń, jeżeli jest inny niż adres oddziału;
2) miejsca zawarcia umowy ubezpieczenia;
3) właściwości sądu, w przypadku sporu między stronami umowy ubezpieczenia;
4) daty zawarcia umowy ubezpieczenia i terminu jej obowiązywania;
5) przedmiotu umowy ubezpieczenia i warunków jej wykonania;
6) oznaczenia stron umowy ubezpieczenia;
7) wysokości składki ubezpieczeniowej;
8) wskazania ogólnych warunków ubezpieczenia, w oparciu o które została zawarta umowa ubezpieczenia, oraz ich dostarczenia ubezpieczającemu;
9) imienia i nazwiska lub nazwy, a także adresu przedstawiciela do spraw roszczeń.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do dużych ryzyk.
Przepis szczegółowo reguluje treść dokumentu ubezpieczenia potwierdzającego zawarcie umowy ubezpieczenia przez zagraniczny zakład ubezpieczeń. Ustawodawca uznał tym samym, że specyfika nawiązania przez ubezpieczającego stosunku umownego z zagranicznym zakładem ubezpieczeń wymaga zapewnienia mu minimalnej ochrony w Ustawie. Należy bowiem wskazać, że, co do zasady, wymóg minimalnej treści dokumentu ubezpieczenia nie dotyczy krajowych zakładów ubezpieczeń.
