Zgodnie z przepisem art. 214 ust. 1 ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, organ nadzoru może żądać przedstawienia przez zagraniczny zakład ubezpieczeń z innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej wykonujący działalność ubezpieczeniową na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, umów ubezpieczenia oraz innych dokumentów, w celu zbadania ich zgodności z krajowymi przepisami dotyczącymi umowy ubezpieczenia.
2. Jeżeli organ nadzoru stwierdzi, że zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji, z innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, wykonujący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność przez oddział lub w inny sposób niż przez oddział, w ramach swobody świadczenia usług, przy wykonywaniu tej działalności nie przestrzega przepisów prawa polskiego, zobowiąże ten zakład, w drodze zalecenia, do usunięcia takiej nieprawidłowości. W przypadku gdy zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji nie wykonuje tego zalecenia, organ nadzoru może zobowiązać go do jego wykonania w drodze decyzji.
3. Jeżeli zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji nie podejmie koniecznych działań, o których mowa w ust. 2, organ nadzoru informuje o tym właściwe organy nadzorcze innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym zakład ten ma siedzibę.
4. Jeżeli pomimo zastosowania środków przez właściwe organy nadzorcze innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej wobec zagranicznego zakładu ubezpieczeń lub zagranicznego zakładu reasekuracji, środki te okażą się niedostateczne lub nie zostaną zastosowane, a zagraniczny zakład ubezpieczeń lub zagraniczny zakład reasekuracji w dalszym ciągu narusza przepisy prawa polskiego, organ nadzoru, po poinformowaniu właściwych organów nadzorczych państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym zakład ten ma siedzibę, może:
1) zastosować wszystkie uprawnienia przysługujące mu zgodnie z ustawą w stosunku do krajowych zakładów ubezpieczeń lub krajowych zakładów reasekuracji, aby zapobiec dalszym naruszeniom prawa;
2) złożyć wniosek o pomoc do EIOPA.
5. Organ nadzoru w ramach czynności, o których mowa w ust. 4 pkt 1, może również zakazać wykonywania, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, działalności ubezpieczeniowej przez zagraniczny zakład ubezpieczeń lub działalności reasekuracyjnej przez zagraniczny zakład reasekuracji.
6. Organ nadzoru informuje Komisję Europejską i EIOPA o przypadkach i powodach zastosowania środków, o których mowa w ust. 4 pkt 1.
Przepis stanowi przełamanie zasady nadzoru państwa macierzystego nad działalnością w ramach swobody świadczenia usług i swobody przedsiębiorczości. W ust. 1 przewiduje uprawnienie polskiego organu nadzoru do żądania od zagranicznych zakładów ubezpieczeń wykonujących na terytorium Polski przedstawienia umów ubezpieczenia i innych dokumentów w celu zbadania, czy są one zgodne z mającymi zastosowanie przepisami polskiego prawa. Przy czym należy zaznaczyć, iż ustawodawca w żaden sposób nie ograniczył tego uprawnienia w zależności od formy, w jakiej zagraniczny zakład ubezpieczeń wykonuje działalność w Polsce. Należy zatem uznać, że przepis ma zastosowanie zarówno do zakładów działających na zasadzie swobody przedsiębiorczości, jak również swobody świadczenia usług.
