Od dnia 2 stycznia 2016 r. przewidziane w przepisach Kodeksu pracy dwa dni zwolnienia na opiekę nad dzieckiem do 14. roku życia można wykorzystywać w wymiarze godzinowym, np. po cztery godziny w czterech różnych dniach, lub poprzez dodatkowe dwa dni wolne, jak miało to miejsce do tej pory. Zgodnie ze znowelizowanym art. 188 Kodeksu pracy pracownik decyduje w pierwszym wniosku o udzielenie wolnego na opiekę nad dzieckiem o sposobie wykorzystania omawianego zwolnienia w danym roku kalendarzowym. Jeśli zatrudniony wnioskuje w nim o udzielenie wolnego w dniach, to taki sposób wykorzystania zwolnienia obowiązuje go przez cały rok kalendarzowy.
Brak wiedzy w tym zakresie może zatem skutkować tym, że rodzic w dalszej części roku nie będzie mógł skorzystać z wolnych godzin, np. na uczestniczenie w przedstawieniu szkolnym swego dziecka. Warto więc poważnie zastanowić się przy składaniu pierwszego wniosku, która opcja jest bardziej korzystna. Dla pracodawcy decyzja zatrudnionego nie powinna mieć większego znaczenia. Jak podkreślają eksperci, dla osoby zatrudniającej bardziej wymagające może być ewidencjowanie godzin zwolnienia, a nie pełnych dni. Wystarczy wyobrazić sobie sytuację, gdy zatrudniony wnioskował o udzielenie zwolnienia w wymiarze np. czterech godzin, a w praktyce był nieobecny w pracy przez pięć. Wynika z tego, że tę dodatkową godzinę podwładny będzie musiał odpracować zgodnie ze zmienionym w 2013 r. art. 151 par. 21 Kodeksu pracy, według którego czas odpracowania zwolnienia od wykonywania obowiązków udzielonego pracownikowi w celu załatwienia spraw osobistych nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych.
Źródło: Łukasz Guza, „Dwa dni na dziecko w 2016 roku: Pierwszy wniosek decyduje o sposobie zwolnienia”, Dziennik Gazeta Prawna
