Komisja Europejska przedstawiła projekt dyrektywy nakładającej na wielkie korporacje obowiązek ujawniania informacji o podatku płaconym w każdym kraju UE oraz w tzw. rajach podatkowych. Projekt stanowi pokłosie ostatniej afery „Panama Papers”, gdy upubliczniono listę znanych osób i organizacji unikających płacenia podatków poprzez lokowanie swoich środków finansowych na kontach bankowych w tzw. rajach podatkowych lub ukrywanie majątków przed organem skarbowym.
Pierwotnie projekt miał zakładać jedynie rozszerzone obowiązki informacyjne dla krajowych organów fiskalnych, które według projektodawców wymieniałyby się informacje podatkowymi odnośnie największych na rynkach krajowych korporacji. Komisja Europejska zdecydowała, że bardziej skuteczne rozwiązanie obejmie udostępnianie opinii publicznej informacji podatkowej gigantów gospodarczych, co znalazło się w ostatnim brzmieniu projektu dyrektywy.
„Panama Papers nie zmieniły naszego kalendarza, ale zwiększyły naszą determinację, by doprowadzić do płacenia podatków tam, gdzie generowane są zyski” – powiedział na konferencji prasowej w Strasburgu unijny komisarz ds. stabilności finansowej, usług finansowych i unii rynków kapitałowych Jonathan Hill. Z badań wynika, że z propozycją KE zgadza się 88 proc. obywateli krajów członkowskich.
Projekt zakłada, że duże międzynarodowe korporacje z ogólnymi przychodami powyżej 750 mln euro, będą miały obowiązek umieszczania w corocznych raportach finansowych informacji o zyskach i podatkach zapłaconych w każdym z państw UE, na terenie których prowadzą działalność. Raporty, według twórców dyrektywy, powinny także zawierać informacje o obrotach finansowych spółek, liczbie pracowników, zyskach oraz sektorze działalności. W raportach powinny znajdować się także analogiczne informacje do sytuacji w innych krajach poza Wspólnotą, zwłaszcza tych nieprzestrzegających zasad ładu podatkowego.
Aktualnie problem stanowi brak jednej, spójnego wykazu rajów podatkowych. Wiele państw posiada własne, wewnętrzne wytyczne, według których nadaje to określenie wybranych ordynacjom podatkowym. W pierwszym kroku, więc należałoby dokonać ujednolicenia składowych definicji raju podatkowego, aby był spójny dla wszystkich państw członkowskich.
Szacuje się, że obchodzenie podatków przez firmy to dla budżetów państw unijnych strata od 50 do 70 mld euro rocznie. Według Komisji nowymi przepisami zostanie objętych ponad 6 tys. międzynarodowych przedsiębiorstw, odpowiadających za 90 proc. globalnego obrotu w grupie korporacji.
