W dniu 7 kwietnia 2017 r. Sejm przyjął rządowy projekt nowelizacji ustawy o zatrudnianiu pracowników tymczasowych oraz niektórych innych ustaw. Nowela w dniu 11 kwietnia 2017 r. została przekazana przez Marszałka Sejmu do rozpatrzenia przez Senat.
Przyjęta propozycja ustawy zakłada zwiększenie kodeksowej ochrony ciężarnych, które wykonują pracę tymczasową. Zgodnie z projektem, pracownice mające łączny, co najmniej 2-miesięczny okres skierowania do wykonywania pracy tymczasowej przez daną agencję, zostaną objęte dyspozycją art. 177 §3 Kodeksu pracy. Oznacza to, że zawarte z nimi umowy o pracę ulegną przedłużeniu z mocy prawa do dnia porodu. Na skutek powyższego, wskazana grupa pracowników nabędzie prawo do zasiłku macierzyńskiego.
Prawodawca zdecydował się również na doprecyzowanie wykazu prac, których nie można powierzać pracownikom tymczasowym. Poza pracą szczególnie niebezpieczną w rozumieniu przepisów ustawy Kodeks pracy, zabroniona będzie praca tego samego rodzaju, co praca wykonywana przez pracownika pracodawcy użytkownika, z którym rozwiązał on stosunek pracy w okresie ostatnich 3 miesięcy, z przyczyn niedotyczących tego pracownika.
Co istotne, nowelizowane przepisy wprowadzają dodatkowy obowiązek dla pracodawcy użytkownika. Będzie on polegał na prowadzeniu i przechowywaniu ewidencji osób wykonujących pracę tymczasową, zarówno na podstawie umowy o pracę tymczasową, jak i umowy cywilnoprawnej. Ewidencja ta będzie musiała zawierać m.in. informacje o dacie rozpoczęcia oraz zakończenia wykonywania pracy tymczasowej przez danego pracownika w okresie obejmującym 36 kolejnych miesięcy. Projektowane zmiany przywracają przy tym obowiązek posiadania przez agencje zatrudnienia lokali, w których świadczone są usługi będące przedmiotem ich działalności.
Powyższe ma ułatwić kontrolę przestrzegania przepisów dotyczących limitów czasowych korzystania z pracy tymczasowej przez pracodawcę użytkownika oraz zwiększyć skuteczność podejmowanych wobec agencji zatrudnienia czynności przez organy administracji państwowej, w tym Państwową Inspekcję Pracy. Ponadto, nowela zobowiązuje marszałków województw do weryfikowania w okresach kwartalnych (za pomocą danych z systemu teleinformatycznego ZUS), czy agencje zatrudnienia nie mają zaległości w opłacaniu składek na należne ubezpieczenia społeczne, zdrowotne, FP, FEP i FGŚP.
Projekt zakłada ograniczenie obowiązującej obecnie praktyki kierowania tego samego pracownika tymczasowego za pośrednictwem różnych agencji zatrudnienia do tego samego pracodawcy użytkownika. Maksymalny okres wykonywania pracy tymczasowej na rzecz jednego pracodawcy użytkownika nie ulegnie przy tym zmianie i wynosić będzie odpowiednio 18 lub 36 miesięcy (w razie zastępstwa) w okresie 36 kolejnych miesięcy. Wskazane ograniczenia czasowe dotyczyć będą także pracowników zatrudnionych na podstawie umów cywilnoprawnych.
Na marginesie, wskazać należy, że rozszerzona zostanie również ochrona procesowa pracowników tymczasowych. Nowela zakłada bowiem przyznanie im prawa wyboru właściwego sądu pracy do rozpatrzenia ewentualnych roszczeń tych pracowników wobec agencji pracy tymczasowej.
Zmienione przepisy mają zacząć obowiązywać od dnia 1 czerwca 2017 r., z wyjątkiem przepisów dotyczących kontroli opłacania składek przez Marszałka Województwa, które wejdą w życie z dniem 1 stycznia 2018 r.
