Rekomendacja 18
Zakład powinien zapewnić właściwy przekaz reklamowy odpowiedni dla danego produktu.
Rekomendacja 18 nakłada na zakład ubezpieczeń obowiązek zapewnienia, że przekaz reklamowy jest odpowiedni dla danego produktu ubezpieczeniowego. Ponownie nasuwa się pytanie, co w ocenie organu nadzoru oznacza odpowiednią reklamę. W rekomendacjach 18.1. – 18.5. KNF szczegółowo wskazuje, jaka wg nadzorcy powinna być treść reklam produktów ubezpieczeniowych stosowanych przez ubezpieczycieli. W pierwszej kolejności, treść reklamy dotyczącej produktu powinna być jasna, uczciwa, rzetelna i nie wprowadzająca klienta w błąd, a także zgodna z przepisami prawa, wytycznymi i rekomendacjami organu nadzoru oraz przyjętymi przez Zakład regulacjami wewnętrznymi.
W tym miejscu warto wskazać niektóre przepisy prawa regulujące reklamę, do których zakład ubezpieczeń powinien się stosować. W szczególności należy mieć na uwadze, iż nieuczciwa i zakazana reklama stanowi czyn nieuczciwej konkurencji. Zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, czynem nieuczciwej konkurencji w zakresie reklamy jest w szczególności:
- reklama sprzeczna z przepisami prawa, dobrymi obyczajami lub uchybiająca godności człowieka;
- reklama wprowadzająca klienta w błąd i mogąca przez to wpłynąć na jego decyzję co do nabycia towaru lub usługi;
- reklama odwołująca się do uczuć klientów przez wywoływanie lęku, wykorzystywanie przesądów lub łatwowierności dzieci;
- wypowiedź, która, zachęcając do nabywania towarów lub usług, sprawia wrażenie neutralnej informacji;
- reklama, która stanowi istotną ingerencję w sferę prywatności, w szczególności przez uciążliwe dla klientów nagabywanie w miejscach publicznych, przesyłanie na koszt klienta niezamówionych towarów lub nadużywanie technicznych środków przekazu informacji.
2. Przy ocenie reklamy wprowadzającej w błąd należy uwzględnić wszystkie jej elementy, zwłaszcza dotyczące ilości, jakości, składników, sposobu wykonania, przydatności, możliwości zastosowania, naprawy lub konserwacji reklamowanych towarów lub usług, a także zachowania się klienta.
3. Reklama umożliwiająca bezpośrednio lub pośrednio rozpoznanie konkurenta albo towarów lub usług oferowanych przez konkurenta, zwana dalej „reklamą porównawczą”, stanowi czyn nieuczciwej konkurencji, jeżeli jest sprzeczna z dobrymi obyczajami (…).
Reklama wprowadzająca w błąd może być także zakwalifikowana jako jedna z praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów. Zgodnie bowiem z przepisem art. 24 ust. 1 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów zakazane jest stosowanie praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów. Natomiast przez praktykę naruszającą zbiorowe interesy konsumentów ustawa ta rozumie godzące w nie sprzeczne z prawem lub dobrymi obyczajami zachowanie przedsiębiorcy, w szczególności naruszanie obowiązku udzielania konsumentom rzetelnej, prawdziwej i pełnej informacji, nieuczciwe praktyki rynkowe lub czyny nieuczciwej konkurencji czy też proponowanie konsumentom nabycia usług finansowych, które nie odpowiadają potrzebom tych konsumentów ustalonym z uwzględnieniem dostępnych przedsiębiorcy informacji w zakresie cech tych konsumentów lub proponowanie nabycia tych usług w sposób nieadekwatny do ich charakteru.
