Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 14 grudnia 2015 r. (nr IPPB4/4511-3-95/15-2/JK3) uznał, że zwrot wydatków za korzystanie z prywatnego samochodu do służbowych wyjazdów jest zwolniony z podatku, bowiem nie stanowi przychodu.
Rozpoznawana sprawa dotyczyła skargi złożonej przez spółkę na niekorzystną dla niej interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Fiskus wydał stanowisko, zgodnie z którym ryczałty są zwolnione z PIT tylko wtedy, gdy są wypłacane pracownikom Poczty Polskiej, Lasów Państwowych i MOPSów, powołując się art. 21 ust. 1 pkt 23b Ustawy o PIT , który zwalnia z podatku tylko zwroty za jazdy lokalne wypłacane wprost na podstawie odrębnych ustaw. A więc, od pozostałych pracodawców niewskazanych w stanowisku i wypłacających ryczałty swoim podwładnym, fiskus domagał się potrącania zaliczki na PIT.
Podobnie stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 11 września 2015 r. (nr IPPB4/4511-733/15-2/JK3). W rozpatrywanej sprawie, spółka prowadząca sieć sklepów i zatrudniająca w związku z tym 10 tys. pracowników, z których część jako miejsce wykonywania pracy miało wpisany region i przemieszczała się w celu wykonywania obowiązków służbowych, spytała się o zwrot kosztów za służbowe przejazdy taksówkami. Dyrektor Izby Skarbowej udzielił interpretacji korzystnej, z której wynikało, że pokrywanie przez pracodawcę wydatków związanych z wyjazdem służbowym nie prowadzi do powstania u pracownika przychodu (interpretacja z 1 kwietnia 2011 r., nr IPPB2/415-56/11-2/MG). W związku z powyższym spółka stwierdziła, że może zwracać pracownikom koszty wykorzystywania przez nich prywatnych samochodów do podróży służbowych na podstawie rozliczeń z tzw. kilometrówki. Złożyła kolejny wniosek o interpretację. Tym razem otrzymała niepomyślną odpowiedź, którą zaskarżyła do sądu. W pozwie spółka powołała się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r. (sygn. akt K 7/13), w którym stwierdzono, że za przychód pracownika mogą być uznane tylko te świadczenia, które zostały spełnione za jego zgodą, są zgodne z jego interesem i przyniosły mu korzyść, a korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnej osobie. Spółka podkreślała, że zwrot kosztów za przejazdy prywatnym samochodem do celów służbowych leży ewidentnie w interesie pracodawcy, a nie pracownika.
W zmienionej interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie przyznał, że zwrot kosztów użytkowania prywatnego samochodu do celów służbowych jest świadczeniem ponoszonym w interesie pracodawcy, dlatego, że to pracodawcy dostarcza konkretnej i wymiernej korzyści w postaci prawidłowo i efektywnie wykonanej pracy. Dyrektor dodał, że ustawowego obowiązku zapewnienia prawidłowej organizacji pracy nie można utożsamiać tylko z zapewnieniem biurka, materiałów biurowych, pokryciem kosztów zużycia prądu, eksploatacji samochodu służbowego, a należy odnosić go do konkretnych obowiązków pracowniczych i wynikających z nich oczekiwań pracodawcy. Organ stwierdził, że skoro prawidłowe i efektywne wykonywanie obowiązków pracowniczych wymaga od pracowników użycia prywatnego samochodu, to sfinansowanie ww. kosztów przez pracodawcę nie jest korzyścią pracownika, ale wypełnieniem przez pracodawcę ustawowego obowiązku prawidłowego organizowania pracy, tak aby była ona wydajna i należytej jakości.
Podstawą do wypłacania ryczałtów za wykorzystywanie aut prywatnych do służbowych jazd lokalnych jest Rozporządzenie ministra infrastruktury z 25 marca 2002 r. (Dz.U. z 2002 r. nr 27, poz. 271 ze zm.). Ryczałt jest obliczany przez przemnożenie przejechanych kilometrów i stawki za 1 kilometr przebiegu. Ta ostatnia zależy od liczby mieszkańców gminy lub miasta, w których pracownik jest zatrudniony, i nie może przekraczać maksymalnych stawek określonych w par. 3 ust. 2 rozporządzenia.
