W dniu 17 czerwca 2015 r. Sąd Najwyższy w składzie 7 sędziów podjął uchwałę, że tytułem do opodatkowania ubezpieczeniem społecznym w przypadku członków zarządu spółki akcyjnej, którzy zawarli z tą spółką umowę o świadczenie usług w zakresie zarządzania, w ramach prowadzonej przez siebie pozarolniczej działalności gospodarczej jest umowa o świadczenie usług.
Powyższe stanowisko Sądu Najwyższego ujednolica dotychczasowe rozbieżności w orzecznictwie, a nadanie ww. uchwale mocy zasady prawnej oznacza, że przedstawiona wykładnia przepisów prawa wiąże już od dnia jej podjęcia.
Sąd wskazał jednoznacznie, że świadczenie usług, których podstawą są kontrakty menedżerskie rodzi konieczność odprowadzania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek w wysokości liczonej na podstawie faktycznie uzyskiwanego przez menedżerów przychodu, tj. umów menedżerskich, a nie wyłącznie z tytułu ich samozatrudnienia.
Uchwała ta bez względu na jej cel zdaje się najbardziej godzić w interesy majątkowe menedżerów prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą. Należy jednak pamiętać, że zgodnie z przepisami ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe opłaca się wyłącznie do wysokości 30-krotności średniego wynagrodzenia miesięcznego w danym roku, określonego w ustawie budżetowej.
W praktyce decyzja Sądu Najwyższego chociaż negatywna dla pozycji menedżerów nie wpłynie rażąco na jej zmianę.
