Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 6 lipca 2018 r. (sygn. akt II CSK 233/17) orzekł, że o naruszeniu więzi pomiędzy osobami w sposób uzasadniający roszczenie o zadośćuczynienie można mówić jedynie w okolicznościach wyjątkowych, w których doszło nie do zaburzenia, zakłócenia lub pogorszenia więzi, lecz do faktycznej niemożliwości nawiązania i utrzymywania kontaktu właściwego dla danego rodzaju stosunków z powodu ciężkiego i głębokiego stanu upośledzenia funkcji życiowych.
Artykuły powiązane
Udostępnienie pracowników innej firmie jest z VAT, nawet jeśli było to nieodpłatne
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, w wyroku z 25 września 2024 r. (sygn. akt I SA/Łd 506/24), stwierdził, że nieodp...
Naruszenie RODO – czy zawsze obowiązuje kara finansowa?
Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) w wyroku z 26 września 2024 r. (sygn. C-768/21) orzekł, że organ ochr...
Podejrzenie popełnienia przestępstwa nie wystarcza do dyscyplinarki
Sąd Okręgowy w Sieradzu, w wyroku z 10 lipca 2024 r. (sygn. akt IV Pa 80/24), orzekł, że pracodawca może rozw...
