Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 6 lipca 2018 r. (sygn. akt II CSK 233/17) orzekł, że o naruszeniu więzi pomiędzy osobami w sposób uzasadniający roszczenie o zadośćuczynienie można mówić jedynie w okolicznościach wyjątkowych, w których doszło nie do zaburzenia, zakłócenia lub pogorszenia więzi, lecz do faktycznej niemożliwości nawiązania i utrzymywania kontaktu właściwego dla danego rodzaju stosunków z powodu ciężkiego i głębokiego stanu upośledzenia funkcji życiowych.
Artykuły powiązane
Odmowa rozłożenia składek na raty przez ZUS a możliwość odwołania do sądu – uchwała Sądu Najwyższego
Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 10 grudnia 2024 r. (sygn. akt III UZP 3/24) uznał, że odmowa rozłożenia składek na raty p...
Nocleg nie jest przychodem pracownika – kolejny wyrok sądu
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z 7 listopada 2024 r. (sygn. akt I SA/Gl 438/24) orzekł, że pra...
Przelew bankowy może zastąpić oświadczenie o zmianie opodatkowania
Minister Finansów w odpowiedzi z 12 listopada 2024 r. wyjaśnił, że prawidłowo opisany i dokonany w terminie przelew bank...