Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 24 kwietnia 2019 r. (sygn. akt IV CSK 45/18) orzekł, że istotnym kryterium wysokości zadośćuczynienia nie może być okoliczność, że powód na stałe zamieszkuje w kraju, w którym stopa życiowa mieszkańców jest niższa niż w kraju, w którym doszło do wypadku i którego prawo jest stosowane w celu ustalenia kwoty należnych poszkodowanemu świadczeń.
Artykuły powiązane
Przedsiębiorstwo może nałożyć obowiązek uzyskania zezwolenia na pobyt pracownika – wyrok TSUE
Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) w wyroku z dnia 20 czerwca 2024 r. (sygn. akt C - 540/22) uznał, że pa...
Rejestracje z Polski postrachem na europejskich drogach
Polskie Biuro Ubezpieczycieli Komunikacyjnych opublikowało dane dotyczące szkód powodowanych przez polskich kierowców za...
Nazwa „odszkodowanie” nie wystarczy do zwolnienia z PIT
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego
Naczelny Sąd Administracyjny (NSA) w wyroku z dnia 26 marca 2024 r. (sygn. akt...
