Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 10 lutego 2017 r. (sygn. akt V CSK 291/16) orzekł, że więź rodzinna z bliskimi osobami stanowi dobro osobiste, za zerwanie którego należy się zadośćuczynienie.
W rozpoznawanej sprawie z powództwem przeciwko zakładowi ubezpieczeń wystąpiła w imieniu małoletnich synów matka, której mąż został poszkodowany w wypadku drogowym. Wskutek zdarzenia mężczyzna odniósł trwałe obrażenia mózgu i układu nerwowego. Poszkodowany pozostaje w stanie wegetatywnym, który uniemożliwia utrzymywanie kontaktów rodzicielskich z dwójką małoletnich synów.
Matka chłopców wystąpiła do zakładu ubezpieczeń, w którym ubezpieczenie OC posiadał sprawca zdarzenia, z roszczeniem o wypłatę zadośćuczynienia za doznaną przez synów krzywdę w związku z utratą dóbr osobistych, polegającą na zerwaniu relacji z niepełnosprawnym ojcem.
Ubezpieczyciel odmówił wypłaty świadczenia, argumentując, że relacje rodzinne nie posiadają charakteru dóbr osobistych. Towarzystwo wskazywało też, że rozszerzenie kręgu osób uprawnionych do świadczeń z tytułu ubezpieczenia OC ppm może doprowadzić do podniesienia składek.