W dniu 26 marca 2015 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, na skutek pytania prejudycjalnego litewskiego Sądu Najwyższego, wydał wyrok w sprawie C-556/13 dotyczący obowiązkowego ubezpieczenia w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych i zróżnicowania wysokości składki ubezpieczeniowej w zależności od terytorium, na którym użytkowany jest pojazd.
Trybunał orzekł, że przepisy art. 2 trzeciej dyrektywy (skodyfikowanej następnie wraz z czterema innymi dyrektywami, w dyrektywie 2009/103/WE z dnia 16 września 2009 r. w sprawie ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych i egzekwowania obowiązku ubezpieczenia od takiej odpowiedzialności) dotyczące tej samej składki i zasięgu terytorialnego ochrony ubezpieczeniowej odnoszą się nie tylko do stosunków pomiędzy ubezpieczycielem a osobą poszkodowaną, ale także do stosunków pomiędzy ubezpieczycielem a ubezpieczonym. W ocenie TSUE, z przepisów tych wynika, że w zamian za zapłatę przez ubezpieczonego tej samej składki ubezpieczyciel, co do zasady, zobowiązuje się do ponoszenia ryzyka wypłaty odszkodowania osobom poszkodowanym w ewentualnym wypadku z udziałem ubezpieczonego pojazdu, niezależnie od państwa członkowskiego Unii, na terytorium którego pojazd ten jest użytkowany i w którym dochodzi do wypadku.
Warto przypomnieć, że zgodnie z tzw. dyrektywą komunikacyjną wszystkie polisy obowiązkowego ubezpieczenia pojazdów mechanicznych mają obejmować ochroną za tę samą składkę i przez cały okres obowiązywania umowy całe terytorium Unii, łącznie ze wszystkimi okresami, kiedy pojazd pozostaje w innym państwie członkowskim w okresie obowiązywania umowy. Polisy te mają także gwarantować za tę samą składkę, w każdym państwie członkowskim, ochronę wymaganą przez prawo tego państwa lub ochronę wymaganą przez prawo państwa członkowskiego, w którym znajduje się stałe miejsce postoju pojazdu, jeżeli ochrona ta jest większa.
Interpretując powyższe przepisy Trybunał uznał, że pojęciu „tej samej składki” nie odpowiada składka, która różni się w zależności od tego, czy ubezpieczony pojazd ma być użytkowany wyłącznie na terytorium państwa członkowskiego, w którym znajduje się jego stałe miejsce postoju, czy też na całym terytorium Unii. Takie zróżnicowanie prowadzi bowiem, wbrew brzmieniu przepisów dyrektywy, do uzależnienia zobowiązania ubezpieczyciela do ponoszenia ryzyka wynikającego z ruchu wspomnianego pojazdu poza państwem członkowskim, w którym znajduje się jego stałe miejsce postoju, od zapłaty dodatkowej składki.
