Polska Izba Ubezpieczeń przygotowała uwagi do poprawionej wersji projektu ustawy o dystrybucji ubezpieczeń. PIU wskazuje w nich na szereg nieprecyzyjnych sformułowań ale też przywołuje uwagi wystosowane do pierwszej wersji projektu, które nie zostały uwzględnione przez Ministerstwo Finansów w trakcie kolejnego etapu prac nad projektem.
Po pierwsze, Izba ponownie rekomenduje kompleksowe uregulowanie kwestii dotyczących sposobu komunikacji zakładów ubezpieczeń z klientami, poprzez umożliwienie im składania wszystkich oświadczeń woli i wiedzy związanych z umową ubezpieczenia w formie elektronicznej. W związku z powyższym Izba zaproponowała zmiany w brzmieniu art. 43 ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej.
Ponadto, PIU wskazuje na konsekwencje przepisu art. 97 projektowanej ustawy, który nowelizuje ustawę o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego i o Rzeczniku Finansowym. „Przepis skutkuje nadaniem statusu podmiotów rynku finansowego pośrednikom ubezpieczeniowym działających w imieniu lub na rzecz zakładu ubezpieczeń. W tej sytuacji pośrednicy będą zobowiązani do prowadzenia procesu rozpatrywania reklamacji, niezależnie od ubezpieczycieli natomiast ze wszelkimi tego konsekwencjami dla ubezpieczycieli. Te same reklamacje będą dotyczyły ubezpieczyciela, gdyż to on ponosi odpowiedzialność za nadzór nad dystrybucją ubezpieczeń w jego imieniu lub na jego rzecz. Proces rozpatrywania reklamacji będzie musiał toczyć się równolegle u ubezpieczyciela i agenta i może dojść do istotnych rozbieżności w wyniku rozpatrzenia reklamacji przez dwa podmioty. Wątpliwości dotyczą również skutków prawnych uchybieniu ustawowemu terminowi przez jeden z tych podmiotów (uznanie roszczenia)” – wskazano w uwagach. W związku z powyższym PIU apeluje o zmianę powyższego przepisu.
Również wątpliwości Izby budzi pojęcie „zachęty finansowe” zawarte w art. 4 pkt 15. Zdaniem PIU, bez zdefiniowania tego pojęcia, jego włączenie do wynagrodzenia wydaje się być niezasadne. Według Izby, w wynagrodzeniu powinny być jedynie uwzględniane elementy, które dają się wyrazić w pieniądzu. „Aktualna redakcja przepisu wciąż utrzymuje bardzo szeroką definicję wynagrodzenia, pod którą uwzględnić można nawet np. gadżety reklamowe dostarczone dystrybutorowi przez zakład ubezpieczeń” – podano w uwagach.
Według Izby, zbędnym jest obowiązkowe szkolenie zawodowe dla członków zarządu, skoro nie wykonują oni faktycznie czynności dystrybucyjnych.
Polska Izba Ubezpieczeń zawarła ponadto w uwagach, że w świetle art. 17 projektu ustawy nie jest pewne, czy możliwe będzie wykonywanie przez podmioty, takie jak banki, dystrybucji ubezpieczeń działu I gr. 3, gdy ubezpieczenia te będą sprzedawane jako uzupełnienie świadczonych usług, a podmioty te będą je oferować na zasadzie działalności uzupełniającej, czyli zgodnie z definicją agenta oferującego ubezpieczenia uzupełniające. Zgodnie z projektem, wykonywanie działalności wyłącznie w charakterze agenta oferującego ubezpieczenia uzupełniające wyklucza zastosowanie do takiego podmiotu postanowień ustawy odnoszących się tylko do agenta ubezpieczeniowego.
PIU odwołuje się także do postanowień zawartych w art. 24 projektowanej ustawy, odnoszących się do informowania poszukującego ochrony ubezpieczeniowej o charakterze wynagrodzenia. Izba podkreśla, że zapis mówiący o honorarium płaconym bezpośrednio przez klienta nie dotyczy agentów ubezpieczeniowych, którzy nie są wynagradzani przez klientów. Zdaniem Izby, zapis ten powinien zostać wykreślony.
„Chcielibyśmy zwrócić uwagę, że przekazywanie informacji o kosztach dystrybucji oraz kosztach prowizji pośrednika ubezpieczeniowego może być dla poszukującego ochrony niezrozumiałe, a nawet mylące. W ocenie PIU poinformowanie poszukującego ochrony o kosztach dystrybucji (…) jest wystarczające oraz pozwoli mu na zrozumienie, jak te koszty mogą wpłynąć na zwrot z planowanej przez niego inwestycji. Ponadto, w naszej ocenie informacja o kosztach dystrybucji umożliwi poszukującymi ochrony porównanie tych kosztów pomiędzy różnymi umowami oferowanymi przez danego dystrybutora lub równych dystrybutorów, niezależnie od obowiązujących danego dystrybutora zasad naliczania wynagradzania” – wskazano w uwagach. PIU zaproponowała rezygnację z obowiązku przekazywania informacji o wysokości kosztów prowizji i pozostawienie jedynie obowiązku przekazywania informacji o kosztach dystrybucji.
