Eksperci Kancelarii CZUBLUN TRĘBICKI podczas szkolenia, zorganizowanego w ramach Szkoły Ubezpieczeń beinsured, dotyczącego kontroli organu nadzoru u dystrybutorów ubezpieczeń wyjaśniali m.in. zagadnienia prawne związane z wynagradzaniem pośredników ubezpieczeniowych.
Ustawa o dystrybucji ubezpieczeń mówi, że sposób wynagradzania dystrybutora ubezpieczeń, osób, przy pomocy których wykonywane są czynności agencyjne lub czynności brokerskie w zakresie ubezpieczeń, oraz osób, przez które wykonywane są czynności dystrybucyjne zakładu ubezpieczeń, nie może być sprzeczny z obowiązkiem działania zgodnie z najlepiej pojętym interesem klientów. W szczególności dystrybutor ubezpieczeń nie może dokonywać ustaleń dotyczących wynagrodzeń, celów sprzedaży lub innych ustaleń, które mogłyby stanowić zachętę do proponowania klientowi określonej umowy ubezpieczenia lub umowy gwarancji ubezpieczeniowej, w sytuacji gdy dystrybutor ubezpieczeń mógłby zaproponować inną umowę, która lepiej odpowiadałaby potrzebom klienta.
Podmiotowo wskazana powyżej regulacja dotyczy zarówno agentów i brokerów ubezpieczeniowych, jak i osób wykonujących czynności agencyjne lub brokerskie, a także osób wykonujących czynności dystrybucyjne w zakładzie ubezpieczeń. Zakres przedmiotowy został przez ustawodawcę określony również bardzo szeroko. Regulacją objęte są nie tylko wszelkiego rodzaju wynagrodzenia, lecz także cele sprzedaży i niezdefiniowane bliżej „inne ustalenia”, o ile mogą stanowić „zachętę” dla wynagradzanego podmiotu lub osoby. Wynagrodzenie zostało zdefiniowane jako prowizja, honorarium, opłata lub inna płatność, w tym korzyść ekonomiczna jakiegokolwiek rodzaju lub inna korzyść lub zachęta finansowa lub niefinansowa, oferowane lub przekazywane w związku z działalnością w zakresie dystrybucji ubezpieczeń. Jako zachętę należy natomiast rozumieć wszelkie korzyści, które mogą motywować dystrybutora ubezpieczeń do oferowania klientom konkretnych produktów lub produktów konkretnego ubezpieczyciela, niezależnie od potrzeb osoby poszukującej ochrony ubezpieczeniowej. Co istotne, korzyści, aby wchodzić w zakres tej regulacji, muszą pozostawać w związku z działalnością dystrybucyjną.
Usytuowanie regulacji dotyczącej wynagradzania dystrybutorów ubezpieczeń w art. 7 ustawy o dystrybucji ubezpieczeń wskazuje, że jest to jeden z elementów mających wpływ na wykonywanie działalności przez dystrybutorów uczciwie, rzetelnie i profesjonalnie, zgodnie z najlepiej pojętym interesem klientów.
W tym kontekście emocje wzbudzają m.in. konkursy sprzedażowe organizowane dla agentów ubezpieczeniowych. Uspokajamy – nie należy ich uznawać za całkowicie zakazane na gruncie obowiązujących przepisów. Jednakże w odniesieniu do potencjalnych kontroli prowadzonych przez organ nadzoru szczególną uwagę zwrócić należy na to, aby warunki takich konkursów w każdym przypadku zabezpieczały należycie interes klienta. Oznacza to konieczność każdorazowego przeprowadzenia rzetelnej analizy wymagań i potrzeb klienta, a także podania mu w zrozumiałej formie obiektywnych informacji o produkcie ubezpieczeniowym, w celu umożliwienia klientowi podjęcia świadomej decyzji.
Zachęcamy do zapoznania się z innymi artykułami z zakresu szkolenia „Ustawa o dystrybucji ubezpieczeń – jak skutecznie przygotować się do kontroli KNF?”:
- Ustawa o dystrybucji ubezpieczeń – jak skutecznie przygotować się do kontroli KNF?
- Obowiązki twórcy produktu ubezpieczeniowego
- Kontrola vs wizyta nadzorcza
Osoby zainteresowane warsztatem dotyczącym przygotowania się do kontroli KNF w zakładzie ubezpieczeń lub podmiocie pośredniczącym w dystrybucji ubezpieczeń prosimy o kontakt pod adresem: szkolenia@cztr.pl
