Zgodnie z art. 16 rozporządzenia PE i Rady UE nr 1094/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru („rozporządzenie EIOPA”), Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych (EIOPA) opracował wytyczne adresowane do właściwych krajowych organów nadzoru, dotyczące sposobu postępowania w okresie przygotowawczym, poprzedzającym wdrożenie przepisów dyrektywy PE i Rady 2009/138/WE z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej („dyrektywa Wypłacalność II”).
Wymogi dotyczące systemu zarządzania miały na celu zapewnienie prawidłowego i ostrożnego zarządzania działalnością zakładów ubezpieczeń bez niepotrzebnego ograniczania wyboru własnej struktury organizacyjnej tak długo, jak stosują one odpowiedni podział obowiązków. Co najmniej cztery funkcje (funkcja zarządzania ryzykiem, funkcja zgodności, funkcja aktuarialna i funkcja audytu wewnętrznego) zostały uznane za kluczowe. Dodatkowe funkcje kluczowe, jeżeli takie miałyby występować, określać miał zakład ubezpieczeń, lecz uznanie takich funkcji za kluczowe lub brak powyższego mogło zostać zakwestionowane przez organ nadzoru. Wytyczne te zapewniały również uściślenie w kwestiach dotyczących zasad wynagradzania. Określały także wymogi dotyczące kompetencji i reputacji – miały one mieć zastosowanie do wszystkich osób, które faktycznie zarządzają zakładem lub pełnią inne kluczowe funkcje. Artykuł 132 dyrektywy Wypłacalność II wprowadzał „zasadę ostrożnego inwestora”, która obejmowała przepisy dotyczące tego, jak zakłady ubezpieczeń powinny inwestować swoje aktywa. Celem przedmiotowych wytycznych było skoncentrowanie się na różnych aspektach „zasady ostrożnego inwestora”.
Oddzielnym zakresem były wytyczne dotyczące outsourcingu, które zostały oparte na zasadzie, iż zakład musi zapewnić pełną odpowiedzialność za wywiązywanie się ze wszystkich obowiązków w związku z outsourcingiem dowolnej funkcji lub działalności. Wytyczne w tym zakresie przewidywały konieczność przyjęcia przez zakład rygorystycznych i surowych środków, jeżeli outsourcing dotyczył ważnej lub podstawowej funkcji lub działalności (podkreślano też konieczność odpowiedniego uwzględnienia przez zakład treści pisemnej umowy z usługodawcą). Wytyczne dotyczące systemu zarządzania miały mieć zastosowanie zarówno w odniesieniu do pojedynczych zakładów ubezpieczeń, jak i odpowiednio w odniesieniu do ubezpieczeniowych grup kapitałowych. Ponadto, w odniesieniu do grup, zastosowanie miały mieć wytyczne odnoszące się do specyfiki danej grupy.
Cały dokument EIOPA, o którym mowa, podzielony został na Sekcje, a te z kolei na wytyczne (odpowiednio zatytułowane i ponumerowane). Sekcja I omawiała wytyczne w ramach ogólnych wymogów w zakresie zarządzania. Sekcja 2 dotyczyła wynagrodzenia. Sekcja 3 zawierała wymogi dotyczące kompetencji i reputacji. Sekcja 4 obejmowała zarządzanie ryzykiem. Sekcja 5 omawiała, m. in., „zasadę ostrożnego inwestora”, a 6-a wymagania w zakresie poziomu środków własnych. Kolejne sekcje obejmowały wytyczne dotyczące: kontroli wewnętrznej, funkcji audytu wewnętrznego, funkcji aktuarialnej, wyceny aktywów i zobowiązań innych niż rezerwy techniczno – ubezpieczeniowe, outsourcingu, a także wymogów dla grup w zakresie zarządzania.
Opisane wytyczne stanowiły dokument wydany na podstawie art. 16 ust. 3 rozporządzenia w sprawie EIOPA, a właściwe organy i instytucje finansowe państw członkowskich UE zostały zobowiązane do podjęcia wszelkich starań w celu przestrzegania wytycznych i zaleceń. Ponadto, właściwe organy, które miały zamiar przestrzegać wytycznych, zostały zobowiązane do włączenia ich w swój system regulacyjny lub system nadzoru, co w przypadku Polski nastąpiło przez przyjęcie ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej.
