bg
Chcę wiedzieć o...
Strona główna
Orzeczenia
KC W ORZECZNICTWIE – Istota umowy ubezpieczenia na życie i dożycie (art. 829 k.c.)

KC W ORZECZNICTWIE – Istota umowy ubezpieczenia na życie i dożycie (art. 829 k.c.)

Dodano: 2016-09-02
Publikator: Sąd Okręgowy w Krakowie

Art. 829. § 1. Ubezpieczenie osobowe może w szczególności dotyczyć:

1) przy ubezpieczeniu na życie – śmierci osoby ubezpieczonej lub dożycia przez nią oznaczonego wieku;

2) przy ubezpieczeniu następstw nieszczęśliwych wypadków – uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia lub śmierci wskutek nieszczęśliwego wypadku.

§ 2. W umowie ubezpieczenia na życie zawartej na cudzy rachunek, odpowiedzialność ubezpieczyciela rozpoczyna się nie wcześniej niż następnego dnia po tym, gdy ubezpieczony oświadczył stronie wskazanej w umowie, że chce skorzystać z zastrzeżenia na jego rzecz ochrony ubezpieczeniowej. Oświadczenie powinno obejmować także wysokość sumy ubezpieczenia. Zmiana umowy na niekorzyść ubezpieczonego lub osoby uprawnionej do otrzymania sumy ubezpieczenia w razie śmierci ubezpieczonego wymaga zgody tego ubezpieczonego.

Sąd Okręgowy w Krakowie w wyroku z dnia 15 października 2015 r. (sygn. akt II Ca 1424/15) orzekł, że istotą umowy ubezpieczenia na życie i dożycie jest uzyskanie świadczenia będącego wynikiem wieloletniego odkładania kapitału, które to świadczenie będzie przekraczało wartość wpłaconych pieniędzy.

Z powództwem przeciwko towarzystwu ubezpieczeń o wypłatę pobranego świadczenia wykupu wystąpił powód, który zawarł z nim umowę ubezpieczenia, przystępując do umowy ubezpieczenia grupowego.

Sąd I instancji stanął na stanowisku, że treść przedmiotowej umowy może skłaniać ku temu, że wartość wykupu nie jest świadczeniem głównym tej umowy, ponieważ nie ma podstaw do jednoznacznego ustalenia, iż główną ideą przedstawionego produktu i celem ekonomicznym do którego dążą klienci nie jest uzyskanie świadczenia na wypadek śmierci czy dożycia określonego wieku ale wcześniejsze wycofanie się z umowy.

Ubezpieczyciel w apelacji zarzucił, iż świadczenie wykupu jest świadczeniem głównym, i w związku z powyższym w tym zakresie wyłączona jest ingerencja Sądu w zakresie badania zgodności postanowień umowy na podstawie art. 3851 par. 1 Kodeksu cywilnego, w związku z art. 808 par. 5 Kodeksu cywilnego. Gdyby założyć, że wartość wykupu jest świadczeniem głównym to mając na uwadze, że wyraźnie jest wskazana kwota, która w poszczególnych latach jest wypłacana – należałoby powództwo oddalić, ponieważ świadczenie jest sformułowane w sposób jednoznaczny.

Pliki do pobrania

orzeczenie_ii_ca_1424_15.pdf

Artykuły powiązane

Przedsiębiorstwo może nałożyć obowiązek uzyskania zezwolenia na pobyt pracownika – wyrok TSUE

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) w wyroku z dnia 20 czerwca 2024 r. (sygn. akt C - 540/22) uznał, że pa...

Rejestracje z Polski postrachem na europejskich drogach

Polskie Biuro Ubezpieczycieli Komunikacyjnych opublikowało dane dotyczące szkód powodowanych przez polskich kierowców za...

Nazwa „odszkodowanie” nie wystarczy do zwolnienia z PIT

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego Naczelny Sąd Administracyjny (NSA) w wyroku z dnia 26 marca 2024 r. (sygn. akt...